Coq de Leon Feather
Pióra Coq de Leon
Pierwszy znany dowód na istnienie gatunku koguta Leon, hodowanego specjalnie do wiązania sztucznych muszek, odnaleziony został w manuskrypcie z Astorgi, pochodzącym z 1624 roku, napisanym przez Juana de Bergarę we współpracy z mieszkańcem Astorgi i doświadczonym wedkarzem, Lorenzo Garcią. Zawiera on opis 33 różnych typów sztucznych much zrobionych z piór gatunku Leon Roosters, przy uwzględnieniu zarówno kolorystyki jak i najwłaściwszych miesięcy dla ich użycia.
Główny nacisk przy produkcji much kładziono na ich skuteczność, chociaż wykonywano je na dużych i prymitywnych haczykach. Mimo, iż obecnie wiele się zmieniło, szczególnie w zakresie kolorów i rozmiarów much, technika wytwarzania i oryginalny kształt hiszpańskich mokrych much praktycznie się nie zmienił.
Zachowanie owej ciągłości, która oparła się upływowi czasu, jest bez wątpienia najlepszym dowodem na niezwykłą efektywność tych imitacji.
Istnieje kilka tajemniczych okoliczności związanych z hodowlą i aklimatyzacją kogutów Coq de Leon w środowisku różnym od ich naturalnego. Wszelkie próby hodowania ich gdziekolwiek indziej spełzły na niczym. Ich upierzenie traciło swój charakterystyczny blask i kolorystykę, ulegając gwałtownej degeneracji. Powstało kilka teorii mających na celu wyjaśnić ów fenomen, z różnym skutkiem. Region, w którym ten gatunek jest hodowany, ma specyficzne warunki geograficzne i charakterystyczny mikroklimat: wysokość nad poziomem morza przekraczającą 3000 stóp, kwaśne gleby, niską relatywną wilgotność, duże nasłonecznienie w skali roku oraz wyjątkowo duże proporcje związków siarki w glebie, co może wpływać na bezpośrednią syntezę minerałów i powstanie keratyny, głównej proteiny piór.
Hodowla tych kogutów niewiele się zmieniła. Dzisiaj gatunki Pardos i Indios są ciągle jeszcze hodowane metodą tradycyjną. Nie ma żadnych dużych, komercyjnych hodowli, tylko kilku drobnych hodowców, których gospodarstwa nie zostały zmechanizowane. Zamieszkują oni niewielką część hiszpańskiej prowincji Leon, skupiając się głownie w wioskach Bonar, Cistierna i La Vecilla.
Kogut, z którego pozyskuje się pióra ma 7 - 8 lat.
Pozyskiwanie cennych piór przypomina nieco catch and release. Nie ma potrzeby zabijać ptaka, jak to jest powszechnie przyjęte dla uzyskania piór do produkcji sztucznych much. Upierzenie usuwa się z koguta w przybliżeniu co 4 miesiące, starając się przy tym zaoszczędzić zwierzęciu zbędnego stresu, jako że jest to ważny czynnik wpływający na jakość piór.
Pióra te to idealny materiał do wykonywania wszelkiego rodzaju ogonków, odnóży oraz jezynek.
